Αλλεπάλληλες κρίσεις δονούν το πολιτικό σύστημα μας και συνεπώς απομειώνουν την ποιότητα της δημοκρατίας στη χώρα μας. Μία από αυτές, η κρίση αντιπροσώπευσης αποδεικνύεται ανθεκτική, ενώ μία τις συνέπειες της, η αποχή από την κάλπη ενισχύεται διαρκώς. Εικάζεται, βασίμως, ότι και οι ευρωεκλογές δεν θα αποτρέψουν τις τάσεις αδιαφορίας και απογοήτευσης σημαντικής μερίδας του εκλογικού σώματος. Ο κατακερματισμός της αντιπολίτευσης, η ενίσχυση της ακροδεξιάς, οι ουρανοκατέβατες ηγεσίες, η τηλεοπτική δημοκρατία του μέσου και όχι του μηνύματος, η αποθεσμοποίηση της πολιτικής με άλλα λόγια συνιστούν ενδείξεις νοσηρότητας και απαξίας του περιεχομένου της.
Η πολιτική βρίσκεται σε πορεία αποδόμησης, δείχνει να χάνει μέρα με τη μέρα το έρμα της. Η εικόνα αυτή επιτείνεται όταν οι ιδέες υποχωρούν και στη θέση τους εισχωρεί το αντάλλαγμα. Πολύ περισσότερο όταν μέρος του πολιτικό προσωπικού αλλάζει κόμμα με όρους που θυμίζουν ποδοσφαιρικές μεταγραφικές περιόδους. Τότε το μήνυμα θολώνει επικίνδυνα, δίνει σημάδια υστεροβουλίας και κυριαρχεί το προσωπικό συμφέρον από το συλλογικό. Η κοινωνία το λαμβάνει και αντιδρά. Άλλες φορές δια της σιωπής, συχνά εκκωφαντικής. Άλλες φορές εκδικητικά, με το βλέμμα στα άκρα. Απέναντι στην εμφανή τάσης απαξίωσης της πολιτικής οφείλουμε να σηκώσουμε ανάστημα. Να ορίσουμε και να τηρήσουμε τα ηθικά όρια της πολιτικής, θέτοντας στο περιθώριο πολιτικές συμπεριφορές που πλήγωσαν.
Στο ΠΑΣΟΚ Κίνημα Αλλαγής, δεν θα πάψουμε να το επαναλαμβάνουμε, ότι πληρώσαμε πολύ ακριβά το τίμημα της κρίσης. Δυσανάλογα σε σχέση με το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογούσε ενδεχομένως. Ωστόσο υπομείναμε καρτερικά, με πίστη στις αρχές και τις αξίες μας. Αποδείξαμε ότι αντέχουμε. Σήμερα είμαστε ακόμη στα μισά του δρόμου. Μπορούμε όμως να κοιτάζουμε το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία και προσμονή. Δικαιούμαστε να σχεδιάζουμε πως θα διευρύνουμε τα σημερινά όριά μας, πως οι ιδέες μας θα βρουν περισσότερους κοινωνούς, πως το πολιτικό μας πλαίσιο θα τεθεί ανταγωνιστικά και θα αμφισβητήσει την εύθραυστη αλλά βεβαιωμένη κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας.
Αναζητούμε κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες από τα κάτω. Τα παιχνίδια εξουσίας μοιάζουν σήμερα ξεπερασμένα. Προσπάθειες άλλωστε τεχνητής συγκόλλησης, έχουν αποτύχει και σε παλαιότερες δεκαετίες. Δεν φιλοδοξούμε να επαναλάβουμε το παρελθόν. Επιζητούμε να δρομολογήσουμε το μέλλον. Με νέους όρους. Η ανανέωση ήταν μία βαθιά επιτυχημένη τομή. Συνεπακόλουθό της και η αλλαγή νοοτροπίας. Μέλημά μας το πεδίο συζητήσεων και η αναζήτηση των κοινών τόπων να έχει στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας και τις αναπόφευκτες προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Την επανασύσταση του κοινωνικού κράτους, την επαναφορά της παιδείας ως εργαλείου κοινωνικής εξέλιξης, την προστασία του αδύναμου, τη διαφύλαξη των θεσμών και την κατοχύρωση της διαφάνειας στη δημόσια σφαίρα, την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, τη διασφάλιση της αξιοπρεπούς εργασίας, τον νέο παραγωγικό ιστό, την αποκαθήλωση κάθε δεσμού που κρατάει τη χώρα καθηλωμένη εις βάρος του συλλογικού οφέλους. Μαζί και άλλα πολλά, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση όμως, συστατικά στοιχεία ενός πολιτικού προγράμματος καρπού της κοινωνίας και όχι ερήμην αυτής, προϊόν ειλικρινούς διαλόγου με τους πολίτες και όχι προσχηματικών «συζητήσεων» κορυφής.
Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα το ΒΗΜΑ | 26.11.2023