Η μεγάλη καταστροφή σε ένα ακόμη πνεύμονα της Αττικής τις προηγούμενες μέρες, οι ζημιές που προκλήθηκαν σε περιουσίες εντός αστικού ιστού και λίγα μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας καθώς και η απώλεια ενός συνανθρώπου μας, πιστοποίησαν κάτι που λίγο πολύ μοιράζεται η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας: η κυβέρνηση παρουσιάζεται ελλιπής στην αποτελεσματική άσκηση των καθηκόντων της, ο στόχος του «κοινού καλού» απουσιάζει, η συλλογική ευημερία απομακρύνεται. Με δύο λόγια ο πολιτικός δεσμός του 41% δεν έγινε απλά 28%, ξηλώνεται μέρα με τη μέρα από μία συνεχή αλληλουχία αποτυχημένων πολιτικών και απρονοησίας για τα μεγάλα ζητήματα της εποχής που απασχολούν τους πολίτες στην καθημερινότητά τους.

Για μία κυβέρνηση, η οποία διανύει τον 5^ο χρόνο της διακυβέρνησης της με άνετη μάλιστα αυτοδυναμία και ευνοϊκό για αυτήν πολιτικό περιβάλλον, αποτελεί μεγάλη αποτυχία το άθροισμα των πολιτικών της να είναι ελλειμματικό και το σημείο προόδου να είναι τελικά η ηλεκτρονική έκδοση υπεύθυνης δήλωσης. Από την εις βάθος ανάλυση των οικονομικών δεδομένων, και πίσω από τη βιτρίνα του θετικού ρυθμού ανάπτυξης προβάλλει η διατήρηση των εγγενών αδυναμιών της ελληνικής οικονομίας. Η μεγάλη ευκαιρία της μεταπανδημικής δημοσιονομικής χαλάρωσης κατασπαταλήθηκε ενώ το χρυσό εργαλείο του Ταμείου Ανάκαμψης έγινε βορά στα χέρια λίγων φίλων και γνωστών αφήνοντας στο περιθώριο τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τον κορμό δηλαδή της ελληνικής οικονομίας. Ο στόχος της φορολογικής δικαιοσύνης πήγε περίπατο και ο υψηλότατος ΦΠΑ παραμένει το σταθερό μέσο είσπραξης εσόδων εις βάρος των πιο αδύναμων.

Στην ίδια κατεύθυνση, η αγορά παραμένει εγκλωβισμένη σε ολιγοπωλιακές δομές στους βασικούς τομείς της οικονομίας (τράπεζες, μεταφορές, καύσιμα, υπηρεσίες υγείας, εμπορία τροφίμων). Η επιτροπή ανταγωνισμού υπολειτουργεί με περιορισμένο προσωπικό, ο μύθος της αυτορρύθμισης δεν αποδίδει και οι μεγάλοι παίκτες της αγοράς συσσωρεύουν κέρδη με την κυβέρνηση σε ρόλο λογιστή να καταγράφει τα υπέρογκα κέρδη τους εις βάρος της κοινωνίας. Η στεγαστική κρίση διογκώνεται και η «παρέμβαση» της κυβέρνησης ήταν να αυξήσει τη ζήτηση αντί να μεγαλώσει την προσφορά για να πέσουν οι τιμές των ενοικίων.

Μία μίνι ενεργειακή κρίση κάπου στην κεντρική Ευρώπη ανέδειξε τις αδυναμίες του εσωτερικού δικτύου και τα πεπερασμένα όρια ανθεκτικότητάς και αυτοδυναμίας του, λόγω των ελλιπών υποδομών και επενδύσεων στο δίκτυο, το οποίο έχει αφεθεί στους «μεγάλους» εις βάρος των μικρών. Αυτών δηλαδή που αν είχαν μειωμένο κόστος παραγωγής θα μπορούσαν να στηρίξουν την εσωτερική αγροκτηνοτροφική  παραγωγή με όρους αυτάρκειας αγαθών για τη χώρα, αλλά σήμερα φεύγουν από το χωράφι και πουλάνε τα κοπάδια απογοητευμένοι από την αδιαφορία και τη διαφθορά στις κρατικές δομές υποστήριξης. Αν υπήρχε η διασύνδεση του πρωτογενή τομέα με τον τουρισμό, τα οφέλη για την κοινωνία θα ήταν πολλαπλασιαστικά. Αντί αυτού, το φαινόμενο του υπερτουρισμού αποδεικνύει τα πεπερασμένα όρια του διαμαντιού της ελληνικής οικονομίας και την ανάγκη απογαλακτισμού της από την ευαλωτότητα που προκαλεί στην ελληνική οικονομία η μονοκαλλιέργεια του. Η κλιματική κρίση θα κλιμακωθεί περαιτέρω, η απρονοησία θα εντείνει αρνητικά φαινόμενα όπως η λειψυδρία σε δημοφιλείς προορισμούς, οι επενδύσεις θα έπρεπε να έχουν ήδη γίνει. Οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης θα περιοριστούν αν υιοθετούνται και εφαρμόζονται προτάσεις όπως ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας,  με εισηγητή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον τότε ευρωβουλευτή και σήμερα Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκη, και επικαιροποιημένα σχέδια πολιτικής προστασίας, ενώ η κυβέρνηση εξαντλείται σε νουθεσίες για ασκήσεις ψυχικής υγείας.

Το μοντέλο «μισθός Βουλγαρίας-κόστος ζωής Σουηδίας», χωρίς παραγωγική βάση και ό,τι βγάλουμε από τον τουρισμό σε ένα πολλαπλώς υπονομευμένο κράτος δίκαιου διαρκώς πρωτοσέλιδο στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, δεν είναι βιώσιμο και αφήνει τη χώρα και τους πολίτες πολλαπλώς εκτεθειμένους σε ένα περιβάλλον οργής και απογοήτευσης. Όσο η κοινωνική δυσαρέσκεια μεγαλώνει, τόσο αυξάνεται και η ευθύνη μας να δίνουμε απαντήσεις με ειλικρίνεια, πρόγραμμα και σχεδιασμό. Η εμπιστοσύνη δεν θα ανακτηθεί με ευχολόγια και ανέξοδες αντιπολιτευτικές κορώνες χάριν εντυπωσιασμού. Θα είναι αποτέλεσμα κοπιώδους προσπάθειας, προσήλωσης σε αρχές και αξίες και σταθερής προόδου. Θα πετύχουμε αν επιμείνουμε.

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα “Τα Νέα” στις 17.08.