Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Φίλες και φίλοι,
Η αποτίμηση ενός εκλογικού αποτελέσματος αποτελεί μία κορυφαία διαδικασία για ένα κόμμα. Οφείλει να είναι ειλικρινής, δίκαιη, με καθαρή ματιά και εις βάθος. Απαιτεί
υπερβάσεις. Ψυχραιμία και καθαρή σκέψη. Αν γίνει με τον σωστό τρόπο, αποτελεί εχέγγυο για ένα πολύ καλύτερο μέλλον. Αν παραμείνει τυφλή και έρμαιο σκοπιμοτήτων, μπορεί να οδηγήσει σε πολύ χειρότερες μέρες.
Ξεκινώντας λοιπόν, η σημερινή διαδικασία πρέπει να έχει συγκεκριμένους αποδέκτες: όσους την 9η Ιουνίου επέλεξαν να κάνουν «εκλογική απεργία» γυρίζοντας την πλάτη συνολικά στο πολιτικό σύστημα. Από αυτούς οφείλει να ξεκινάει κάθε συζήτηση.
Η αξία των «έξω» λοιπόν είναι ίσως το βασικότερο αντικείμενο της σημερινής συζήτησης. Δημοκρατία χωρίς συμμετοχή άλλωστε είναι ένα αδειανό κέλυφος, μία άνοστη διαδικασία στην οποία κανείς και καμία δεν έχουν τη διάθεση να αποτελούν συστατικό στοιχείο της.
Η μειοψηφική εκδοχή της δημοκρατίας, στην οποία θα αποφασίζουν οι λίγοι για τους πολλούς, δεν μπορεί να αποτελεί για ένα προοδευτικό κόμμα επιλογή, ούτε και αναγκαίος συμβιβασμός.
Το ρεκόρ αποχής στην ιστορία της μεταπολίτευσης χτυπά ένα καμπανάκι κινδύνου, με εκκωφαντικό όμως τρόπο.
Οδηγεί σε ένα συλλογικό αδιέξοδο.
Αν το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα κλείνει τα μάτια και συνεχίζει ακάθεκτο, χωρίς να έχει λάβει το μήνυμα, είναι μία παράλογη αντίδραση.
Η επίκληση της κόπωσης από τις συνεχείς εκλογικές διαδικασίες είναι μία αφελής απάντηση. Εμείς οφείλουμε να αντιδράσουμε διαφορετικά. Και να αποδείξουμε ότι το «μήνυμα ελήφθη», λαμβάνοντας εκείνες τις πρωτοβουλίες για την ανατροπή της τάσης της «απαξίωσης». Η οργή και η απογοήτευση ψάχνουν διέξοδο, λιμάνι υποδοχής, εκπλήρωσης των ονείρων και άρσης των αδιεξόδων. Από εκεί λοιπόν οφείλουμε να ξεκινήσουμε. Κλείνοντας τον δρόμο σε ακροδεξίες απολήξεις και ονειροπόλους της Λεπέν στη χώρα μας.
Με πολύ λιγότερη αυτοαναφορικότητα λοιπόν, με το βλέμμα στραμμένο στους έξω, όσους μας παρακολουθούν και όσους περιμένουν από εμάς να ακούσουν τα σχέδια μας για περισσότερη δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, λιγότερες ανισότητες, καλύτερη δημοκρατία, περισσότερες ευκαιρίες.
Εκεί θα κριθούμε όλοι.
Δεν υπάρχει περιθώριο λάθους, δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.
Γιατί 50 χρόνια ιστορίας είναι ένα βαρύ φορτίο.
Ένα μεγάλο, ιστορικό παρελθόν που μας καλεί να σταθούμε αντάξιοί του στο σήμερα.
Ήμασταν σπουδαίοι, γράψαμε ιστορία, στο διάβα περάσαμε και δυσκολίες, αλλά καταφέραμε να τις υπερβούμε.
Και στις οποίες έχουμε ευθύνη να μην επιστρέψουμε.
Δεν ήταν εύκολο να προχωρήσουμε.
Όμως, με προσήλωση στις ιδέες και τις αξίες μας, πείσμα και σκληρή δουλειά το καταφέραμε. Όλοι μαζί.
Έτσι, φτάσαμε στο σήμερα:
Να γιορτάζουμε σε δύο μήνες τα 50 χρόνια από την ίδρυση του Κινήματος μας και την ιστορική διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου.
Και αυτή η επέτειος μας βρίσκει σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής της Μεταπολίτευσης
– τη στιγμή που τα κεκτημένα των 50 αυτών ετών αμφισβητούνται, η κοινωνία γυρίζει εμφατικά την πλάτη στο κομματικό σύστημα, ενώ για πρώτη φορά το άθροισμα των δεξιών δυνάμεων, των δυνάμεων της συντήρησης και της οπισθοδρόμησης, εμφανίζει πλειοψηφικές τάσεις.
Μετά από μία σχεδόν δεκαπενταετία πολλαπλών κρίσεων, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη επικαλούμενη τη σταθερότητα της χώρας, προχωρά σε μία καταστροφική αναδιανομή του πλούτου της χώρας εις βάρος των πολλών, αφήνοντας όλο και περισσότερους στο περιθώριο.
Μία πλασματική ανάπτυξη, που αφορά μόνο τους λίγους, αλλά κοστίζει σε όλους, με διαρκή υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους και των υποδομών της χώρας. Με την ποιότητα της καθημερινότητας των πολιτών να υπονομεύεται διαρκώς. Με ένα ανυπόφορο κόστος ζωής.
Σε αυτό το έκρυθμο περιβάλλον, με την κρίση σοβούσα, τη μνήμη ζωντανή και ένα νέο κατεστημένο, μιντιακό και οικονομικό εν δράσει, πετύχαμε πολλά.
Για την κοινωνία αλλά και για το κίνημά μας.
Για την κοινωνία πετύχαμε να φέρουμε ζητήματα καθημερινότητας και ευημερίας στο προσκήνιο (όπως το δικαίωμα στη στέγαση, το επίδομα μητρότητας, την ακρίβεια, το ισχυρό κράτος δίκαιου). Είμαστε η ουσιαστική και παραγωγική αντιπολίτευση εντός και εκτός Βουλής. Η δύναμη που μπορεί να στριμώχνει τη Νέα Δημοκρατία, να της βάζει τα δύσκολα, να την αφήνει χωρίς Υπουργούς, να πετυχαίνει νίκες, να θέτει ατζέντα, να προτείνει και να δημιουργεί κοινωνικά αντανακλαστικά.
Για την παράταξη πετύχαμε την οργανωτική μας αναγέννηση, την ανανέωση του στελεχιακού μας δυναμικού, τη διεύρυνση της κοινοβουλευτικής μας ομάδας στην Ελλάδα και την Ευρώπη, μέσα από τη σταθερή άνοδο της εκλογικής μας επιρροής σε κάθε εκλογική διαδικασία και τέλος, το σημαντικότερο, διατηρήσαμε την πολιτική μας αυτονομία.
Η οποία δεν ήταν καθόλου αυτονόητη, αλλά την πετύχαμε. Με πολύ κόπο, ευσυνειδησία και εμμονή σε μία ηθική διάσταση της πολιτικής. Η ελευθερία του να λες και πράττεις
ελεύθερα αυτό που πιστεύεις, μακριά από κάθε είδους εξαρτήσεις είναι μεγάλο πλεονέκτημα. Είμαστε περήφανοι σήμερα, που με τον Νίκο Ανδρουλάκη στην ηγεσία το ΠΑΣΟΚ, διατηρεί αυτό το αγαθό, την πολιτική του αυτονομία.
Πήγαμε κόντρα, φέραμε στη Βουλή τις χαλκευμένες συνομιλίες της τραγωδίας των Τεμπών, πήγαμε στην Ηγεσία της Δικαιοσύνης. Κάναμε το καθήκον μας. Και εισπράξαμε τη φίμωση. Το σκοτάδι. Την πλήρη απουσία του ΠΑΣΟΚ από την επικαιρότητα.
Σε μία δημοσκοπική δημοκρατία, με τις προβλέψεις να είναι πάντα ενάντια μας, να προεξοφλούν το τέλος μας. Το ίδιο μοτίβο, χαμένοι στις δημοσκοπήσεις, κερδισμένοι στην κάλπη, δημιουργία κλίματος, με τον λαό όμως να αποφασίζει πάντα διαφορετικά.
Χάρη στην επιμονή μας, γίναμε και πάλι πρωταγωνιστές των εξελίξεων.
Περάσαμε δηλαδή από την αναδιοργάνωση, στη δυναμική επαναφορά.
Δεν ήταν εύκολο, δεν ήταν αυτονόητο.
Χρειάστηκαν οι δυνάμεις όλων.
Γιατί θέτουμε πάντα τον πήχη ψηλά.
Γιατί η κοινωνία δεν σταμάτησε ποτέ να προσδοκά από εμάς να εκπλήρωσουμε ξανά το ιστορικό μας χρέος και να ξαναδώσουμε προοπτική στην πατρίδα μας.
Διότι δεν είμαστε παράγωγο της συγκυρίας.
Δεν εκμεταλλευτήκαμε καταστάσεις με μόνο στόχο την έφοδο στην εξουσία.
Εκφράσαμε διαχρονικά τις αγωνίες και τους πόθους των Ελλήνων για ίσες ευκαιρίες, για καλύτερη ζωή, περισσότερη δημοκρατία.
Σίγουρα θα θέλαμε να έχουμε πετύχει περισσότερα, θα θέλαμε να έχουμε μεταφέρει το μήνυμα μας με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στις πόλεις, στους νέους, τους φοιτητές, τους άνεργους, τις γυναίκες.
Σε όλους εκείνους που πλήττονται περισσότερο από τις άδικες πολιτικές της κυβέρνησης.
Νομίζω, όμως, ότι ο τρόπος και ο τόνος, που βιαστικά άκομψα και άκριτα επιχειρήθηκε η αποτίμηση του εκλογικού μας αποτελέσματος, παρακάμπτοντας τις θεσμικές μας διαδικασίες, πικραίνει τον κόσμο της παράταξης.
Και μας αδικεί.
Επιτρέψαμε στους αναλώσιμους ρυθμούς των social media και των τηλεπαραθύρων να αλλοιώσουν την πραγματική μας εικόνα.
Πήραμε τους προβολείς από την κατάρρευση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας και τους στρέψαμε στους εαυτούς μας. Ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη είχε υποστεί μία ακόμη ήττα και εκλογική καθήλωση, εμείς Πυροβολούσαμε τα πόδια μας ασσύγνωστα.
Μία αδικαιολόγητη εικόνα αφοριστικής αμφισβήτησης. Το ΠΑΣΟΚ έχασε αν και δεν είχε χάσει. Ενώ είχε πετύχει μικρές αλλά σημαντικές νίκες. Με λίγα μέσα, με περιορισμένους πόρους απέναντι σε μία απογοητευτική επικοινωνιακή παράσταση χαμηλής ποιότητας
και με κακούς ηθοποιούς από Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς καμία πολιτική συζήτηση, με τεχνητά δίπολα, με την Ευρώπη εκτός θέματος, τροφοδοτήθηκε η αποχή και η απομάκρυνση των πολιτών από την κάλπη.
Η ασυλλόγιστη περιφορά από κανάλι σε κανάλι της εσωστρεφούς μας πραμάτειας για λίγα λεπτά δημοσιότητας δεν χαρίζει σε κανέναν και καμία αξία.
Στο διάβα της ιστορίας όλοι κρινόμαστε αυστηρά.
Ούτε φυσικά δικαιολογείται ο εσωτερικός «λαϊκισμός», η ταύτιση του κόμματος και των οργάνων με απολυταρχικά καθεστώτα στο όνομα και την υπηρεσία εσωτερικών σκοπιμοτήτων.
Κάποιες φορές αποδεικνύεται ότι η ωριμότητα δεν είναι απλά θέμα εμπειρίας.
Η κοινωνία χρειάζεται λύσεις και προτάσεις στα προβλήματά της.
Χρειάζεται ένα ρεαλιστικό και προοδευτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης που θα επαναφέρει την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπειά σε κάθε πολίτη.
Με σαφή και καθαρό προοδευτικό στρατηγικό ορίζοντα, με ένα οραματικό σκεπτικό για την Ελλάδα του 2030 και τον ρόλο του Ελληνισμού στη νέα φάση της παγκοσμιοποίησης εκφράζοντας την κοινωνική πλειοψηφία που θέλει να αποδεσμευτεί από την καθήλωση των χαμηλών προσδοκιών.
Μια τέτοια διαδικασία προαπαιτεί ωριμότητα, ευσυνειδησία, επιμονή και πολλή δουλειά μαζί με την κοινωνία: με τα κινήματα, την κοινωνία των πολιτών, τα συνδικάτα, τις φοιτητικές οργανώσεις, τις παραγωγικές οργανώσεις. Τον κόσμο σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό της χώρας.
Πρέπει να δώσουμε απαντήσεις:
Η χώρα βρίσκεται σε διαρκή κρίση, αδυνατεί ακόμη να σταθεί με επάρκεια στα πόδια της, οι κίνδυνοι ελλοχεύουν, η επισφάλεια κυριαρχεί, τα δύσκολα είναι ακόμη μπροστά μας.
Οι πολίτες έξω δυνανασχετούν, η καθημερινότητα είναι μία επίπονη άσκηση επιβίωσης, στην οποία η χαμηλή αγοραστική δύναμη της πλειοψηφίας των πολιτών προκαλεί δυσθυμία, αναχωρητισμούς και αισθήματα ματαίωσης. Μια συλλογική απογοήτευση με την οργή να συσσωρεύει αποθέματα προς εκτόνωση σε άμεσο χρόνο. Η μεσαία τάξη, αναγκαία όσο ποτέ, χάνεται διασπασμένη σε επιμέρους κομμάτια.
Η οικονομικά προσιτή και αξιοπρεπής στέγη, ιδιαίτερα για τους νέους και τους φοιτητές εξελίσσεται στο νούμερο ένα πρόβλημα της χώρας επιτείνοντας τα αδιέξοδα.
Ο υπερτουρισμός δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας, εκτοπίζει κοινωνικά στρώματα, σπρώχνει ακόμη περισσότερους στο περιθώριο.
Η εργασιακή ανασφάλεια κανονικοποιείται, κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας και χωρίς προοπτική είναι ο κανόνας. Ενώ στην υπόλοιπή Ευρώπη η τετραήμερη εργασία δοκιμάζεται με επιτυχία, στην Ελλάδα, αποκλίνοντας από το ευρωπαϊκό κεκτημένο καθιερώνεται η εξαήμερη εργασία. Η Ευρώπη όλο και πιο μακριά, το ευρωπαϊκό όνειρο θολώνει, η μετανάστευση παραμένει αναγκαία επιλογή.
Η παροχή υπηρεσιών υγείας περιορίζεται στους κατέχοντες, η ιδιωτική υγεία είναι σήμερα κ κυρίαρχη επιλογή, η πλειοψηφία ζει με την ευχή «μη σου τύχει» και περιμένει στωικά το μοιραίο χωρίς καμία εναλλακτική.
Η πράσινη μετάβαση δεν μπορεί να μείνει παιχνίδι κερδοσκοπίας στα χέρια των μεγάλων με το κόστος να το πληρώνουν μόνο οι ανίσχυροι, πρέπει να είναι δίκαιη και συμμετρική. Η κλιματική αλλαγή δεν χωρά καθυστερήσεις, η κρίση είναι παρούσα, απαιτεί προσαρμογές και επανακαθορισμούς προτεραιότητων.
Οι δείκτες παιδείας σε όλες τις βαθμίδες είναι σε καθίζηση, διάσημοι ινφλουένσερ μοιράζουν πτυχία σε προσφορά και το πρότυπο της Νέας Δημοκρατίας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αποκαλύπτεται.
Ένα γενικό αίσθημα αναξιοπιστίας επικυριαρχεί, η αίσθηση ατιμωρησίας είναι διάχυτη, οι αυθαιρεσίες προκαλούν φόβο και απελπισία. Ο θεσμός της δικαιοσύνης υπονομεύεται διαρκώς.
Τέμπη, υποκλοπές, διαρροή προσωπικών δεδομένων πολιτών σε κομματικά γραφεία, ένα ελλειμματικό κράτος στην υπηρεσία των λίγων για τους ιδιοτελείς σκοπούς τους, μακριά από τις ανάγκες του πολίτη.
Για όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη, όπως η προτεγενής παραγωγή, το χρηματοδοτικά εργαλεία, η πολιτική προστασία, οι εξωτερικές σχέσεις της χώρας,
Η παράταξη δίνει καθημερινές μάχες.
Με συνέπεια, αξιοπιστία, σοβαρότητα και πίστη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Να συνεχίσουμε τη σταθερή πορεία ανόδου που με κόπο και ιδρώτα έχουμε πετύχει.
Περισσότεροι δημιουργικοί, πιο απρόβλεπτοι, να δούμε όσα δεν βλέπουν οι άλλοι και να γίνουμε κοινωνοί του αισθήματος απογοήτευσης της κοινωνίας μετατρέποντας σε αισιοδοξία και προοπτική.
Με μετριοπαθή ορθολογισμό και ριζοσπαστικές ιδέες να συνεχίσουμε με σταθερότητα την πορεία που έχουμε χαράξει.
Μακριά από ορθολογισμούς και μεγαλοστομίες.
Να διορθώσουμε τα λάθη μας, να γίνουμε όλοι και όλες καλύτεροι, πιο αποτελεσματικοί πιο σίγουροι.
Δεν μας χωρίζει τίποτα, η διαφορετική άποψη μας δίνει δύναμη, εξάπτει τη δημιουργικότητα, ανοίγει νέους δρόμους. Απαιτείται όμως αλληλεγγύη και αλληλοσεβασμός, συνέπεια στις αρχές και τις αξίες μας, ο, τι κληρονομήσαμε και μας έφερε με επιτυχία μέχρι εδώ σήμερα.
Με την πολιτική μας αυτονομία στην βιτρίνα, να συζητήσουμε στο προσκήνιο με δυνάμεις της κοινωνίας τη διεύρυνση μας, τη συνεννόηση με περισσότερους, το κοινό
μονοπάτι πάνω στις ανάγκες της κοινωνίας, να χτίσουμε πάνω σε όσα μας ενώνουν, να διαχωρίσουμε ότι μας χωρίζει, διατηρώντας όμως απαραβίαστες τις αρχές και τις αξίες μας, χωρίς συγκολλήσεις και παρασκηνιακές διαβουλεύσεις. Δεν θα γίνει το ΠΑΣΟΚ λιμάνι επιβίωσης του τυχοδιωκτισμού.
Να συνεχίσουμε την επιτυχημένη προσπάθειά μας.
Με προμετωπίδα την πολιτική μας αυτονομία.
Έχουμε μεγάλη ευθύνη απέναντι στους χιλιάδες πιστούς ψηφοφόρους της παράταξης μας.
Προχωρούμε με γρήγορες και καθαρές αποφάσεις.
Το αύριο δεν μπορεί να περιμένει.